ଆମେ ଜଣେ

ଶ୍ରୀ ବିଦ୍ୟାଧର ମହାନ୍ତି

ଉତ୍ସର୍ଗପତ୍ର

ମୋର ପୂଜ୍ୟ-ପାଦ ଶିକ୍ଷା-ଗୁରୁ

ସଚ୍ଚରିତ୍ର ପରିଚାଳକ

ଚିର ଜୀବନର ପରମ ହିତୈଷୀ

ଢେଙ୍କାନାଳ ଉଚ୍ଚ ଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ୟାଳୟର ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ

ଦେବ-ପ୍ରତିମ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ରାଜେନ୍ଦ୍ରଲାଲ ଦତ୍ତ B.A. ଙ୍କ

ଶ୍ରୀଚରଣ-କମଳରେ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ଭକ୍ତିର ନିଦର୍ଶନ ସ୍ୱରୂପ

ଏହି ସାମାନ୍ୟ ପୁସ୍ତିକା ଖଣ୍ଡି

ସାଦରେ

ଅର୍ପଣ କଲି । ଇତି ।

ସୂଚୀପତ୍ର

ଆମେ ଜଣେ ନାମଜାଦା ଓକୀଲ

‘ବିଲାତ ଫେରନ୍ତା’

କ୍ଷତ୍ରିୟ

କ୍ଷତ୍ରୀ ରକ୍ତେ ଗଢ଼ା ଏ ଶରୀର;

ଆମ୍ଭ ପୂରୁବ ପୁରୁଷ ରଖିଯାଇଛନ୍ତି ଯଶ,

ଯାଙ୍କ ବାହୁବଳେ କମ୍ପିଥିଲା ତିନିପୁର;

ସେହି ମହାକ୍ଷତ୍ରୀଙ୍କର ଆମ୍ଭେ ବଂଶଧର ।

ଆମ୍ଭ ପିତା, ପିତାମହ ଆଦି

ଏହି ମାତୃଭୂମି ଲାଗି ହୋଇଥିଲେ ଆତ୍ମତ୍ୟାଗୀ;

ଚିର କଣ୍ଟକ ଶତ୍ରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ବାଦ ସାଧି ।

ତାଙ୍କ ବୀର୍ଯ୍ୟେ ଜାତହୋଇ ଆମ୍ଭେ କି ହେ ମାଦୀ !

ହାତ ଗୋଡ଼େ ଲାଗିଅଛି ବେଡ଼ି,

ସିଆଁ ହୋଇଅଛି ପାଟି, କାମୁଡ଼ି ରହିଛୁ ମାଟି,

ବଚସ୍କର ସମ ସିନା ଅଛୁ ଆମ୍ଭେ ପଡ଼ି,

ଗତ ସ୍ମୃତି ଭାବି ହୃଦ ନ ଯାଏ କି ପୋଡ଼ି ?

ଧମନୀର ରକ୍ତ ସୁଶୀତଳ,

ଖାଲି ପଡ଼ିଅଛି ମୁଣ୍ଡ ନିର୍ଜୀବ-ବତ ଏ ପିଣ୍ଡ,

ନ ସଞ୍ଚରେ ଦେହେ ଆଉ ଅତୀତର ବଳ

ପରକୃତ ଅପମାନେ ନାହିଁ ମନେ ଛଳ ।

ଘରକୋଣେ ଥାଏ ଆମ୍ଭ ଟେକ,

ଭୁକିଲା କୁକୁର ସମ ଅଟେ ସିନା ଆମ ଧର୍ମ,

ବାକ୍ୟଠାରୁ କାର୍ଯ୍ୟ ଭାଇ ଅନେକ ପୃଥକ,

‘ମାଇପ ଆଗରେ ଆମ୍ଭେ ବୋଲାଉ ପାଇକ’ ।

ମୋଷ୍ଟ ଫାସନେବ୍ଲ

ରାଜାଙ୍କ ପାଖଲୋକ

ରାଜାଙ୍କର ଆମେ ପାଖଲୋକ ଜଣେ

ଭଲ ମନ୍ଦେ ତାଙ୍କୁ ଦେଉ ବିଚାର,

ଖୋଷାମତ କଥା ଶୁଣାଉ ତାହାଙ୍କୁ,

ତୁଟି ପଡ଼ିଗଲେ ହେଉ ନାଚାର ।

ଆମ୍ଭ ପ୍ରତି ତାଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଅଟଳ,

କ୍ଷୀର ନୀର ପ୍ରୀତି ଥାଏ ସତତ,

ଆମ୍ଭେ ପ୍ରାଣବାୟୁ, ପିଣ୍ଡ ସମ ସେହି,

ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟେ ତାଙ୍କ ଦକ୍ଷିଣ ହସ୍ତ ।

ବିଧିର ବିଧାନ କେ କରିବ ଆନ ?

ଯାହା ଭାଗ୍ୟେ ଅଛି ରାଜ ସୁଯୋଗ;

ସେ କିପାଁ ଲୋଡ଼ିବ ଅନ୍ୟର ଆଶ୍ରୟ

ଛାଡ଼ି ରମ୍ୟ ହର୍ମ୍ମ୍ୟ ନବର ଭୋଗ ?

ଭାଗ୍ୟ ଦେବୀଙ୍କର ଅଦ୍ଭୁତ ଭିଆଣ

ଯାହା ପ୍ରତି ଥରେ ଦିଅନ୍ତି ଚାହିଁ,

ଅମୃତ ଭଣ୍ଡାର ଆପେ ଆପେ କାହୁଁ

ମିଳେ ତାହା ପାଶେ ନିମେଷ ପାଇଁ ।

ଏହିପରି ଆମ୍ଭେ ହୋଇ ରାଜସଖା

ଲଭିଲୁ ଗୌରବ, ସମ୍ମାନ, ଭକ୍ତି,

ଆପଣାକୁ ମଣି ବିନା ଛତ୍ରେ ରାଜା

ଗରବେ ଫୁଲାଇ ଚାଲିଲୁ ଛାତି ।

ନେତ୍ର ବେନି ନେଇ ମସ୍ତକେ ସ୍ଥାପିଲୁ,

ପଦରେଣୁ ତୁଲ୍ୟ ମଣିଲୁ ସର୍ବ,

ପରଜାଙ୍କ ଅନ୍ନେ ବିଷ ଦେଇ ଆମ୍ଭେ,

କଳେ ବଳେ ନେଲୁ ତାଙ୍କ ବିଭବ ।

ସହି ନପାରି ଏ ଅତ୍ୟାଚାର ବିଭୁ

ସଦବୁଦ୍ଧି ଦେଲେ ରାଜାଙ୍କ କର୍ଣ୍ଣେ,

‘ପ୍ରଜା ଯୋଗୁ ପରା ତୋର ସ୍ଥିତି ବତ୍ସ !

(ତାଙ୍କ) ମଙ୍ଗଳ କାମନା ନକଲୁ ଦିନେ ।’

ଖୋଲି ଗଲା ଏବେ ପ୍ରଜାଙ୍କ ସୌଭାଗ୍ୟ;

ରାମରାଜ୍ୟ ବାର୍ତ୍ତା ହେଲା ପ୍ରଚାର,

ରାଜକୋପେ ଆମ୍ଭେ ଜୀଇ ଥାଉଁ ଥାଉଁ,

ଭୋଗିଲୁ ନରକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଘୋର ।

ଫରଓ୍ୱାଡ

ବନ୍ଧୁ ମହଲେ ପଡ଼ିଛି ହୁରି ।

(ଆମ୍ଭେ) Most forward;

ଲାଟ ସାହେବ ହୁଅନ୍ତୁ ସୁଦ୍ଧା,

ତାଙ୍କ ସହିତ word

Town ମଧ୍ୟେ famous ଆମ୍ଭେ

କରିଛୁ ବଡ଼ ନାମ;

Hope ଅଛି world ଦିନେ

ଜାଣିବ ଆମ କାମ ।

care ନାହିଁ ଗୁରୁଙ୍କୁ ତିଳେ;

father ସଙ୍ଗେ ଯୁକ୍ତି !

ବଡ଼ ଭାଇଙ୍କ Presence କାଳେ

ଆମ୍ଭ Meeting-ପତି ।

ସିଗ୍ରେଟ୍‌ ଖାଇ free talking

ଚଳଇ ତାଙ୍କ ସଙ୍ଗେ;

ବେଳ ପଡ଼ିଲେ ଧୂଆଁ ଗୁଡ଼ାକ

ଉଡ଼ାଉ ମୁହଁ ଦିଗେ ।

ଆପଣା ହାତେ ଏବକୁ ସର୍ବେ

ଚଉଦ ପାଆ ଲମ୍ୱ;

କାହିଁକି ଆମ୍ଭେ ଡରିବା ତାଙ୍କୁ ?

ନାହିଁ କି ହୃଦେ ଦମ୍ଭ ?

ଭଲକାମତ କରନ୍ତି ସର୍ବେ,

ଆମ୍ଭ duty କାହିଁ ?

(ତେଣୁ) ଜଗତେ ଯେତେ ଅଭଲ କାମ,

leader ଆମେ ତହିଁ ।

Zeal ସହିତ work କରି,

କରୁ ବିଜୟ ଧ୍ୱନି ।

କେତେବେଳେ ବା ଲୁହ ପୋଛାରେ

ତିନ୍ତଇ ଲୁଗା କାନି ।

ମାମଲତକାର

ମାମଲତ– କାର ଆମେ

ଦେଖିବ ଆସ ଭାଇ;

ମକଦ୍ଦମା ଆତଯାତ

ସହରେ ସଦା ଥାଇ ।

ଓକୀଲରୁ ମେଜେଷ୍ଟର

ନ ଚିହ୍ନେ କିଏ ମୋତେ ?

ଟଙ୍କା ଥିଲେ ଅଭାବ କି

ରହିଛି ଏହି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ?

ଗାଁଆ ଆଖ- ପାଖ ଯେତେ

ମୁଖିଆ ଲୋକ ସବୁ,

ଆମ୍ଭ ପାଖେ ଧୀର, ସ୍ଥିର;

ମଣନ୍ତି ଯେହ୍ନେ ପ୍ରଭୁ ।

ତନ୍ତୀ ସାହି ମହାବଳ

ବିଲୁଆ ତୁଲ୍ୟ ରୀତି;

ସିଂହବଳ ବୁଝି ମୋର,

ପାଆନ୍ତି ବଡ଼ ଭୀତି ।

ଆଉ ଯେତେ ବାଜେ ଲୋକ

ପଚାରେ ତାଙ୍କୁ କିଏ ?

ଆଜ୍ଞା ବକା ପ୍ରାୟ ସଦା

ଖଟନ୍ତି ମୋର ପାୟେ ।

ବାପାବସି ଘରକୋଣେ

ଅରଜି ଥିଲେ ଧନ;

କୂଅ ବେଙ୍ଗ ରୂପେ ରହି

କାଟିଲେ ତାଙ୍କ ଦିନ ।

(କିନ୍ତୁ) ଯୋଗ୍ୟତମ ପୁତ୍ର ଆମ୍ଭେ

ଜନମି ତାଙ୍କ କୋଳେ;

କରାଇଲୁ ଆମ୍ଭ ନାମ

ବଢ଼ିଆ ବୁଦ୍ଧି ବଳେ ।

ୟାକୁ ମାରି ତାକୁ ଧରି

ହୋଇଲୁ ଜଗଜ୍ଜିତା ।

ଧନବନ୍ତେ ଦାନକରି,

ବୋଲାଉ ଆପେ ଦାତା ।

ଗରିବଙ୍କ ତଣ୍ଟି ଚିପି

ଆଣିଲୁ ଜମିବାଡ଼ି ।

ଟଙ୍କା ଖେଳ ଖେଳି, ମୁଣ୍ଡେ

ବାନ୍ଧିଲୁ ଜୟ-ଶାଢ଼ୀ ।

‘ଧନ ଯାଉ, ମାନ ଥାଉ’

ଆମ୍ଭର ଏହି ପଣ;

କାଉଁରିଆ କାଠି ତୁଲ୍ୟ

ମହତ୍‌ ଆମ୍ଭ ଗୁଣ ।

ନାହିଁ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମ, କର୍ମ,

ସତତ ଏହି ବ୍ରତ;

ପରଅମ– ଙ୍ଗଳ କାର୍ଯ୍ୟେ

ଜୀବନ ସାରା ରତ ।

ଖାଣ୍ଟି ବ୍ରାହ୍ମଣ

ବଡ଼ ଲୋକରପୁଅ

ଆମ୍ଭ ବାପା ଜଣେ ବଡ଼ଲୋକ,

ମାସିକ ହଜାର ସଂଖ୍ୟା ଆଣନ୍ତି ଘରକୁ ଟଙ୍କା,

ମଉଜରେ କାଳକାଟି, ଭୁଞ୍ଜୁ ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ,

ଖଟିଥାନ୍ତି ଦିନ ରାତି ଅସଂଖ୍ୟ ସେବକ ।

ବାବୁଙ୍କର ବଡ଼ ପୁଅ ଆମେ,

ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜେ ସଦା ପାଉ ସେନେହ ଶରଧା,

ଦେବତା ସମାନ ଅଟୁ ଅଶିକ୍ଷିତ ଗ୍ରାମେ,

ଭଲା ଭୋଗ ଖଞ୍ଜିଥିଲା ବିଧାତା କରମେ ।

ନାମକୁ କେବଳ ପାଠପଢ଼ା,

ସଙ୍ଗେ ଘେନି ସାଙ୍ଗସାଥୀ, କିବା ଦିନ କିବା ରାତି;

ଚଢ଼ୁ ଆମେ ସାଇକଲ, କେବେ ଅବା ଘୋଡ଼ା,

ମିଳିଯାଏ ପାଶେ, ଯାହା ଯେତେବେଳେ ଲୋଡ଼ା ।

ଭଲ ରୂପେ ଫାଜଲାମୀ ଜଣା,

ଆପଣା ବଡ଼ିମାବଳେ ନ ମାନୁ କାହାକୁ ତିଳେ,

ଭାବୁ ଆମ୍ଭେ ଏକା ବଡ଼ଲୋକ ମଧ୍ୟେଗଣା,

ଶଙ୍କିଯାନ୍ତି ଲୋକେ ଦେଖି ଆମ୍ଭ ବୁଝାମଣା ।

କେତେଦିନେ ବାପା ଗଲେ ଚାଲି;

ହେଲୁ ଆମ୍ଭେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାଚାରୀ, ଘରେ ନଚାଇଲୁ ଦାରୀ

କଣା ହେଲା ନିତି ମଦ, ଆପୁ, ଗଞ୍ଜାକଲି,

ଛିଡ଼ିଗଲା କେତେ ମୁଠା ନୂଆ ପଶା ପାଲି ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ କନ୍ଧୁ ଖସିଲେ ଆମ୍ଭର,

ପେଟକୁ ନମିଳେ ଦାନା, ପିନ୍ଧିବାକୁ ନାହିଁ କନା,

ତଥାପି ପୂରୁବ ଗର୍ବ ହୋଇନାହିଁ ଦୂର,

‘‘ବଡ଼ଲୋକ ପୁଅ ଆମେ ସଂସାରରେ ସାର ।’’

ବ୍ରିଲିଆଣ୍ଟ୍‌ ସ୍କଲାର

ସ୍କାଉଟ୍‌

ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ଭାଇ ଯାପ ଏବେ କାଳ;

ନାହିଁ ବିପଦର ସେ ପୂରୁବ ବଳ;

ଏ ନବୀନ ଯୁଗେ ନବୀନ ଆବେଗେ

ଜାଗିଅଛୁ ଆମ୍ଭେ ନବ ଯୁବା ଦଳ ।

ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ଭାଇ ଯାପ ଏବେ କାଳ ।

ବିପନ୍ନସାହାଯ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ ବ୍ରତ,

ଜୀବନ ଆମ୍ଭର ପରହିତେ ରତ;

*ଦଶଆଜ୍ଞା ମାନି ଚଳିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟେ

ପାଇଅଛୁ ଆମ୍ଭେ ସ୍କାଉଟ ସଙ୍କେତ ।

ବିପନ୍ନ ସାହାଯ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ ବ୍ରତ ।

* * *

ଭୁଲନା ଭୁଲନା ମରୀଚିକା ଦେଖି,

ଗାଣ୍ଡିମୁଣା ଦିଗେ ନପକାଅ ଆଖି;

ମୁଣ୍ଡପଗଡ଼ିଟା କିଛି ନୁହେଁ ଭାଇ

ଫୁର୍ତ୍ତି ଯୋଗୁଁ ସିନା ଏତେ ଠକାଠକି ।

ଭୁଲନା ଭୁଲନା ମରୀଚିକା ଦେଖି ।

କେତେ କେତେ ରୋଗୀ ମରୁଛନ୍ତି ଗଡ଼ି,

ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଘର ଯାଏ ନିତି ପୋଡ଼ି;

କିଏ ତା ପଚାରେ ? ଆଶା ଅଛି ମାତ୍ର

ସରକାର ଘରୁ ମିଳିବ ତ ପଡ଼ି ।

ଟିଚେର

Teacher ନାମରେ ଅଭିହିତ ଆମେ

‘‘teaching ପ୍ରଣାଳୀ ଉତ୍ତମ ଜଣା,

ଖାଇ ଆମ୍ଭ ବେତ, କେତେ କେତେ ଛାତ୍ର

ହୋଇ ଛନ୍ତି ଜନ ସମାଜେ ଗଣା ।

ଉପର ହାକିମ ଆସନ୍ତି ଯେତେକ,

care ନଥାଏ କାହାକୁ ତିଳେ;

ଲମ୍ୱା ଲମ୍ୱା certificate ଦେଇଣ,

ବଢ଼ାଇ ଦିଅନ୍ତି ଦରମା ଠୁଳେ ।’’

ଏହିପରି ନିଜ ବାହାଦୁରୀ କଥା

ଛାତ୍ରଙ୍କ ସମ୍ମୁଖେ ବଖାଣି ନିତି,

ଆପଣା inteligence ପରାକାଷ୍ଠା

ଦେଖାଉ ତାହାଙ୍କୁ ଆଗ୍ରହେ ଅତି ।

ଅନ୍ୟ teacherଙ୍କ teaching ସମ୍ୱନ୍ଧେ

କରିଥାଉ criticize କେବେ;

ଭିତରେ ଭିତରେ plan ଖୋଜୁ; ତାଙ୍କୁ

ଫାନ୍ଦରେ ପକାଇ ଦେବାକୁ ଲବେ ।

Student ମାନଙ୍କ ଛିଦ୍ର ଖୋଜି ବସୁ;

ଉପଦେଶ ଦେବା ଦୂରର କଥା;

ତିଳଟିକୁ ତାଳ କରିବା ଶକତି

ଦେଇଛନ୍ତି ଆମ୍ଭ ହୃଦେ ବିଧାତା ।

Partiality ଆମ୍ଭ ସ୍ୱଭାବିକ ଗୁଣ

power ବିସ୍ତାରେ ସର୍ବଦା ପଟୁ;

ଫଳରେ ନିଜର ସମ୍ମାନ ହରାଇ

ବନ୍ଧୁହୀନ ଭାବେ ଜୀବନ କାଟ ।

ରସିକ

ନନ୍‍-କୋପରେଟର

ଇସ୍କୁଲ ଛାଡ଼ି ହୋଇଛି ମୁହିଁ

Non-co-operator

Mother-land ଉନ୍ନତି ପାଇଁ

ଢାଳିଛି ପ୍ରାଣ ମୋର ।

କର୍ମକୁ କାହୁଁ ପ୍ରବେଶି ଗାନ୍ଧୀ

କହିଲେ ଛାଡ଼ ପାଠ;

Chance ପାଇ ମନ ଆବେଗେ

ଧରିଲି ତାଙ୍କ ବାଟ ।

History ଗୁଡ଼ା କେଡ଼ୁଟା ମାନ,

geography ବଡ଼ dry

ଗଣିତ ଜ୍ଞାନ ନହେଲା କିଛି,

ଯେତେ ମୁଁ କଲି Try ।

ସଂସ୍କୃତ ଯେତେ ଲେଖିଲେ ସୁଦ୍ଧା

ପଣ୍ଡିତ ଦିଏ କାଟି ।

ବୁଦ୍ଧି ବଳରେ ଯୁଟିଲି ଏଣେ,

ସଭିଙ୍କି ମାରି ପଟି ।

First duty ଖଦଡ଼ ପିନ୍ଧା,

ତା ପରେ ଦେଶକାମ;

Hard task ପଡ଼ିଲା ମୋତେ

ବୁଲି ସହର, ଗ୍ରାମ ।

ଅରଟ ଘେନି କାଟିଲି ସୂତା,

ଖାଇଲି ହାତେ ରାନ୍ଧି;

ପୂରୁବ ସୁଖ ସ୍ମରଣ କରି,

ମଲି ମୁଁ ହୋଇ ଧନ୍ଦି ।

ସ୍ୱଦେଶ ପାଇଁ ପଶିଲେ ଯହୁଁ

Prison ଘରେ କେତେ;

ପ୍ରାଣ ଆତଙ୍କେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ

ଦିଶିଲା ନାହିଁ ମୋତେ ।

ବିଦାୟ ଘେନି ସ୍ୱଦେଶ କାର୍ଯ୍ୟୁ,

ମନରେ କଲି ସ୍ଥିର;

ଆଉକି ଲୋଡ଼ା ? ନାମତ ହେଲା

Non-co-operator,

ସନ୍ୟାସୀ

ତେଜି ସଂସାରର ସୁଖ ଭୋଗ,

ଗାଇ ମୁଖେ ହରି ନାମ ଫେରୁଛୁ ଧାମକୁ ଧାମ;

ନାହିଁ ରାଗ, ଅହଙ୍କାର; ସାଧୁଅଛୁ ଯୋଗ;

ହରି-ଲୀଳା ଶୁଣି ପବିତ୍ର ଏ କର୍ଣ୍ଣଯୁଗ ।

ଆମ୍ଭେ ପରା ପ୍ରଭୁଙ୍କର ସଖା;

ଆମ୍ଭତପେ ହୋଇ ତୋଷ ନିଜେ ପ୍ରଭୁ ପୀତବାସ

ପ୍ରସାରିଣ ଚତୁର୍ବାହା, ଦେଇଥିଲେ ଦେଖା;

ଏହି ଦେହେ ସ୍ୱର୍ଗେ ହେବୁ ଦେବଗଣେ ଲେଖା ।

ତେଣୁ ଆମ୍ଭ ମହିମା ଅପାର;

ବିଶ୍ୱବାସୀ ଆମ୍ଭପ୍ରତି ଦେଖାନ୍ତି ଅଚଳା ଭକ୍ତି

ବୁଝି ନ ପାରନ୍ତି ଆମ୍ଭ ଭଣ୍ଡ ବ୍ୟବହାର,

ମଣନ୍ତି ପ୍ରଭୁ କଳାରେ ଗଢ଼ା ଏ ଶରୀର ।

ପେଟଭରି ମିଲଇ ଭୋଜନ,

ଲଗାଇ ଗଞ୍ଜାଇ ଧୂପ ମାରୁଥାଉ ବୃଥା ଗପ;

କେବେ ମୁଖରୁ ବାହାରେ ଭବିଷ୍ୟ ବଚନ;

ଅଭିଶାପ ଭୟେ ଯୁକ୍ତି ନକରେ କେ ଜନ ।

ଲୋଭ କ୍ରୋଧେ ଆମ୍ଭ ହୃଦ ଭରା,

କାମାନଳେ ହୋଇ ଘାରି, ଲୋଡ଼ୁ ସଦା ପ୍ରେମ-ବାରି;

ମହାକାଳ ଫଳ ସମ ଦିଶୁ ଆମ୍ଭେ ତୋରା,

ପେଟଲାଗି ପିନ୍ଧୁଥାଉ କଉପୁନୀ, ମାଳା ।

ଏ ଜୀବନ ଅଟେ ପାପମୟ;

ଉଦର ଗରଳସିନ୍ଧୁ, ମୁଖେ ଥାଏ ସୁଧା ବିନ୍ଦୁ

ବାକଚାତୁରୀରେ କରିଅଛୁ ବିଶ୍ୱ ଜୟ;

କାଳେ କିଏ ଚିହ୍ନିଦେବ ଚିତ୍ତେ ସଦା ଭୟ ।